Wat een geweldig weekend was dat! Geweldige partij – GroenLinks!
roene politiek is weer helemaal terug –en dat merk je (zelfs) bij GroenLinks. Heel veel over gepraat dit weekend, veel contacten gelegd en ideeën opgedaan. We hebben een eerste start kunnen maken met onze GroenLinkscampagne tegen kolencentrales: er komen acties op straat (handtekeningen ophalen), acties in de –raden en –staten die aandeelhouder van de kolencentralebouwers zijn en ik denk ook wel acties ter plekke. Binnenkort meer hierover.
Mijn initiatiefwetsontwerp dat de bouw van kolencentrales tegen moet gaan is ook bjina gereed. Ik hoop dat snel te kunnen publiceren. Erg leuk vond ik op het weekend de ontmoetingen met ons Belgische collega’s van Groen! Opmerkelijk hoezeer ze in dezelfde lijn over groene politiek spreken als wij doen. Jan Mertens van Groen! Pleitte terecht voor het centraal stellen van ecologische rechtvaardigheid in het milieudebat: rijke landen duperen arme landen door hun milieuvervuiling. De gevolgen van de klimaatverandering zijn nergens zo hard te voelen als in Afrika of Azië. Deze ‘waarde’ van ecologische rechtvaardigheid moet steeds herkenbaar in onze bijdragen aan het milieudebat, zo stelde hij. Het is iets wat wij al steeds proberen, maar je merkt wel steeds dat de haagse journalisten niet op een dergelijke quote zitten te wachten.
In het discussiestuk voor de Helling heb ik idee van rechtvaardigheid ook proberen verder uit te werken. Net als trouwens ‘moraliseren’. Kwam in het weekend ook steeds terug. Groene politiek gaat bij uitstek over morele vragen. Geredeneerd vanuit groene rechtvaardigheid is dan de cruciale: wie krijgt hoeveel milieuruimte? In het debat in de tent met Groen!politica Els Keytsman waren we het er allebei over eens dat het de taak van de politiek is deze ruimte te verdelen: zij moet de grenzen trekken. Met alle mogelijke middelen: door te normeren, te verbieden, te beprijzen. Net welk middel het beste werkt. Ik ben optimistisch hoever we dan kunnen komen in de aanpak van het klimaatprobleem. Technologisch zijn er enorme sprongen mogelijk. Maar tegelijkertijd zullen we tegen harde grenzen aanlopen. Dan zijn er grenzen aan de groei (wat iets anders is dan dat we zullen moeten krimpen!) Maar we kunnen niet op dezelfde manier blijven leven. AGALEV was vroeger de naam van Groen!, een afkorting van ‘anders gaan leven’. Ze zijn van deze naam afgestapt omdat dit te veel werd gezien als slechts een moreel appèl op het individu. Het benadrukte te weinig de rol van de politiek. De structurele hervormingen die nodig zijn om te klimaatcrisis te bezweren kunnen alleen door de politiek genomen worden. Die gaan de macht van de consument verre te boven. Over die rol van de politiek: wij leggen vandaag de laatste hand aan de klimaatbegroting die we morgen zullen publiceren. En we mailen heen en weer met het milieu- en natuurplanbureau die onze plannen heeft doorgerekend. Onze claim: 30 procent reductie van CO2-uitstoot kàn in 2020, ook met vooral Nederlands beleid.