Zondagavond hebben we campagneoverleg in een klein zaaltje achter de 1ste klas restauratie op Amsterdam CS. De eerste 12 kandidaat-Kamerleden en leden van het campagneteam zijn er. We zwerven deze weken allemaal door het land. Zalen, studio’s, microfoons, debatten – met elkaar in contact via mobiele telefoon en mail. Dan is het heerlijk om elkaar echt te spreken en te zien. We wisselen ervaringen uit en bereiden de laatste tien dagen voor. Vooral de nieuwe kandidaten op de lijst zijn onthutst over politici – vooral van het CDA – die onzin verkopen tijdens debatten. Zijn wij te netjes?
Zondagavond hebben we campagneoverleg in een klein zaaltje achter de 1ste klas restauratie op Amsterdam CS. De eerste 12 kandidaat-Kamerleden en leden van het campagneteam zijn er. We zwerven deze weken allemaal door het land. Zalen, studio’s, microfoons, debatten – met elkaar in contact via mobiele telefoon en mail. Dan is het heerlijk om elkaar echt te spreken en te zien. We wisselen ervaringen uit en bereiden de laatste tien dagen voor. Vooral de nieuwe kandidaten op de lijst zijn onthutst over politici – vooral van het CDA – die onzin verkopen tijdens debatten. Zijn wij te netjes?
In dit soort besprekingen zijn de meest recente peilingen altijd ‘aanwezig’. De definitieve uitslag van verkiezingen wijkt altijd behoorlijk af van de peilingen, maar ze vertellen wél een verhaal. Onmiskenbaar heeft de PvdA het moeilijk. Ik zie ze zwoegen, maar ze zijn behoorlijk uit vorm. Het doet me absoluut geen deugd, want ik verlang naar een linkse meerderheid. Dat kan niet zonder een sterke PvdA. En door de zwakte van de PvdA heeft links te weinig het initiatief in de campagne.
GroenLinks staat eigenlijk al een half jaar rond de acht zetels. Dat went – al zou ik natuurlijk dolgraag lekker winnen. Maar ik weet dat de ruimte daarvoor beperkt is. En wij zullen onze standpunten niet aanpassen, om daarmee meer kiezers te behagen. Wél halen we nog tien dagen alles uit de kast. De sfeer is goed en we zien nog veel kansen in de komende tien dagen.
In de vergadering met het campagneteam op maandagmorgen maken we verdere afspraken over de bustour, internetacties en de plannen voor de laatste honderd uur. We praten er uitgebreid over de extra mogelijkheden om te laten zien dat GroenLinks de enige groene partij is. We moeten erg lachen om een paar nieuwe e-cards die zijn gemaakt.
Om half één heb ik een afspraak bij de NS-directie. Zij willen hun plannen voor het spoor in 2020 toelichten, plannen die ze eind van de week publiceren. Ik voel grote ambivalentie tegenover de NS. Ik reis iedere dag met de trein en zie veel toekomst voor het spoor. Maar wat verprutsten het bedrijf en de politiek veel kansen met steeds weer problemen en vertragingen. Met de nieuwe dienstregeling gaan de meeste mensen in 2007 langer over hun treinreis doen.
De NS-directie toont in de nieuwe plannen te weinig ambitie. Het Kabinet-Balkenende reserveert tot 2020 20 miljard euro extra voor nieuwe wegen. De NS wil daar vrijdag maar een heel klein deel van claimen. Er is meer ambitie nodig om Nederland weer in beweging te krijgen en te zorgen voor schonere lucht.
Tussendoor ga ik met onze jongste dochter naar fysiotherapie. Zij brak een tijdje geleden haar arm, en die blijft stijf. Terwijl zij haar extra oefeningen doet, werk ik dit weblog bij.
Ik heb aan het einde van de middag een afspraak met Maarten Brouwer. Hij was heel succesvol in de reclame, maar is daar uit gestapt. Hij werkt nu aan ‘ghettoradio’. Hij helpt lokale rappers in de ghetto’s van Nairobi bij het opzetten van hun eigen radiostation. Maarten maakte er ook een mooie film over, die Llink uitzond.
Ik vind het een geweldig project. Emancipatie in de praktijk, praktisch idealisme. Ik heb Maarten goed leren kennen toen hij ons adviseerde over het voeren van campagnes. We hebben er eindeloos over zitten praten hoe we de herkenbaarheid en zichtbaarheid van GroenLinks konden vergroten op een manier die past bij onze politieke identiteit. Doel: mensen in hun hoofd én hun hart raken. Ik praat met Maarten natuurlijk over de campagne, maar vooral over Nairobi. Daar vlieg ik immers over 24 uur heen.
En dan moet ik sneller weg dan ik zou willen. Vanmiddag verschijnt de ‘doorrekening’ van het Milieu en Natuurplanbureau (MNP). Zij analyseren de milieuparagrafen van de verkiezingsprogramma’s. Het is een flutstuk geworden. Blijkbaar is het MNP gezwicht voor grote druk van andere partijen en ministeries. Anders kan ik het niet verklaren. Het MNP bekritiseert steeds “vrijwel alle politieke partijen”, maar durft geen partijen bij de naam te noemen. Zo maak je de kiezer niet duidelijk dat er grote verschillen zijn. Voor ons is het extra zuur, omdat GroenLinks als enige drastische groene keuzes maakt. Daar betalen we een prijs voor: het Centraal Planbureau zegt dat wij de economische groei dempen voor een beter milieu.
Dat hebben we er graag voor over, maar het is slecht dat vervolgens niet zichtbaar is wat de andere partijen concreet (niet) doen voor een beter milieu, een goed klimaat en mooie natuur. Ik baal er echt van, omdat het een enorme gemiste kans is. Mede dankzij Al Gore en zijn film beseffen steeds meer mensen dat we iets moeten doen. En dan maakt dit belangrijke groene instituut geen gebruik van die unieke kans. Een goede doorrekening was de broodnodige impuls geweest voor een goed milieudebat in de campagne. Het had de kansen op een ‘groen’ regeerakkoord ook vergroot. Nu komen alle andere partijen weg met makkelijke lippendienst aan het milieu.
Twee weken geleden publiceerden wij zelf een doorrekening van de milieuplannen van alle partijen. Dit gaf een helder beeld. GroenLinks doet verreweg het meest. Als enige partij veranderen we de oplopende CO2-uitstoot in een daling. En dat is heel hard nodig om de opwarming van de aarde en de klimaatverandering tegen te gaan. Het is bedroevend om te zien hoe weinig concrete maatregelen niet alleen VVD en CDA, maar ook SP en PvdA voorstellen om de klimaatverandering aan te pakken. Ook met een progressief kabinet zullen wij hard moeten vechten voor een groen regeerakkoord.