Het is een week voor de verkiezingen, en ik ben gearriveerd in Nairobi. Gisteren op een bijna zwoele avond vertrokken uit Amsterdam. Het is ’s nachts drie graden warmer dan de gemiddelde temperatuur overdag in november. Klimaatverandering?
De nacht zat ik in het vliegtuig, om 5 uur Nederlandse tijd kom ik aan. We zitten in de file van het vliegveld naar het hotel, hier is ook een ochtendspits. Vervolgens reizen we naar het conferentiecentrum. Dat is een enorme nederzetting van de Verenigde Naties, op prachtig glooiende groene en weldadig begroeide heuvels. Er zijn mobiele kantoren aangevlogen uit Zuid-Afrika en er zijn grote witte tenten bij gezet. Alles is half buiten, half binnen. Het is heerlijk zacht weer.
Ik heb zin om me in de conferentie te storten. Hier is trouwens goed te volgen wat er gebeurt. Direct na binnenkomst in het conferentiecomplex lopen we de grote zaal binnen. Kofi Annan was net uitgesproken. Hij hield veel meer dan een obligate openingsspeech. Hij deed een groot appèl op de moed van politieke leiders om de noodzakelijke stappen te zetten. Het Kyoto-protocol gaat het hem niet ver genoeg. Hij vroeg ‘of we, gezien de noodsituatie, snel genoeg kunnen veranderen’. Annan benadrukte dat de armste landen en de armste mensen het eerste slachtoffer worden van de klimaatverandering. De bedreiging voor Afrika is groot.
Er is hier een Nederlandse delegatie van een stuk of tien ambtenaren, onder leiding van staatssecretaris Van Geel. De Tweede Kamer is wat bescheidener aanwezig met scheidend CDA-kamerlid Erik van Lith, een griffier en ikzelf. De Nederlandse verkiezingscampagne strijdt om aandacht met de campagne in Nairobi voor een beter klimaat. We voelen ons nog wat gedesoriënteerd op het enorme terrein. We krijgen gelukkig een rondleiding van een lid van de Nederlandse delegatie. Hij is hier al een dag of tien. We komen terecht in een toespraak van Stern, de adviseur van Blair. Stern presenteerde twee weken geleden een geruchtmakend rapport. Hij hamert er met veel kracht op dat we de aanpak van de klimaatverandering niet moeten uitstellen. Uitstel leidt tot hogere kosten en grotere risico’s in de toekomst: ‘Het is economisch rationeel snel te handelen’.
Ik probeer nu zelf de weg te ontdekken in het complex. En hoe blijf ik bereikbaar? Dat is de volgende stap. De mobiele telefoon werkt niet best. Sms-en lukt nog een beetje. Mensen die hier langer zijn, zeggen dat het zo weer kan veranderen. Het irriteert me – ik ben in Nederland verwend met permanente bereikbaarheid. Alle landendelegaties hebben een computer met internetaansluiting. En er is een grote zaal met pakweg honderd computers, waarvan je er ééntje kunt proberen te bemachtigen. Dat is me nu net gelukt. Ik vind hier ook Donald van Milieudefensie, en Marc van Natuur en Milieu. Zij zijn hier, net als meer dan duizend andere mensen van natuur-, milieu-, ontwikkelingsorganisaties. Donald en Mark praten me zo verder bij over de politieke situatie op de conferentie. Marc houdt trouwens ook een weblog bij.