Het is hier nu vrijdagavond, zes uur. De plenaire vergadering is geschorst. Hoe lang dat gaat duren weet niemand. Als de vergadering hervat wordt, is er òf een accoord, òf alles ligt in scherven.
De spanning in de conferentie is weer terug. Nog steeds is niet helemaal zeker of de VS het op een complete breuk aan laat komen. Alles wijst er trouwens wel op. De vertegenwoordigster van de VS hier houdt zich voortdurend schuil, en zo goed als niemand krijgt haar te spreken. Blair schijnt nu met Bush te bellen in een laatste poging de VS binnenboord te houden. Gaat de VS niet compleet dwarsliggen, dan ligt een accoord binnen handbereik en kan er na deze conferentie een start worden gemaakt met afspraken voor na 2012. Maar weigert de VS overal aan mee te doen -dàn is de vraag wat de andere landen. Is er dan een accoord mogelijk tussen ‘de rest van de wereld’. Wil de EU dan echt het voortouw nemen? China zich binden aan verdere besprekingen, zonder dat de VS een commitment aangaat. Ik dènk dat ze dat wel doen, maar het is absoluut niet zeker. Ik vind ook dat er dan zonder VS doorgegaan moet worden. We moeten ons niet door Bush laten gijzelen. Maar Van Geel roept al: hoe moet ik dan tegen VNO/NCW uitleggen dat wij willen door gaag met emissiereducties, terwijl de bedrijven in de VS geen verplichtingen opgelegd krijgen? Zeker is in ieder geval dat de voorgang van de besprekingen zich in een veel treger tempo voltrekken dat de klimaatverandering zelf. We verliezen tijd.
Om twee uur verscheen Clinton op de conferentie. Het is ongelooflijk wat een aandacht hij weet te trekken. Geen moment op deze conferentie waren er zoveel camara’s, was de enorme plenaire zaal zo vol, werd er zo langdurig geapplaudiseerd. Hij speechte een half uur, grotendeels uit de losse pols. Ernst van de problematiek, maar vooral positief: wat een enorme kansen energiebesparing, duurzame energie, wel niet bieden. Hij was dubbelzinnig in impliciet in zijn kritiek op Bush. Pleitte scherp voor emissiehandel. stelde zich achter de groep van bijna 200 burgemeester die hier zijn en zelf grote verplichtingen tot emissiereducties op zich hebben genomen. Sprak zich uit voor een multilaterale aanpak. Maar zei ook: zijn gemeenschappelijke targets niet haalbaar – doe vooral allemaal zelf je eigen project. En daarmee leek hij weer aan te haken bij Bush. De NOSjournaalploeg die hier is wist toen Clinton handenschuddend vertrok voor hem te springen en hem hierover te bevragen: Clinton antwoordde vooral een ‘bridge’ te willen zijn.
Ik ben vanmiddag vor het eerst een uurtje de stad in gelopen. Mijn smaak is het niet. Lag wel lekker veel sneeuw. Straks een diner aangeboden door de regering, en geregeld door de ambassade voor de delagatie, kamerleden en pers. We gaan er geloof ik (bijna) allemaal wel heen – maar wordt het hier weer spannend dan spoeden wij ons weer het conferentiecentrum.
Wijnand